Voor de mokken op de foto heb ik ooit veel moeite gedaan. Toen ik nog student was kreeg ik namelijk het stapeltje Douwe Egberts punten van mijn moeder om iets van uit te zoeken. Kort onderzoek leerde dat ik hier net een theelepel van kon kopen. Mijn oog viel echter op een set mokken met kleurrijk motief.
Op dat moment kon ik of dure mokken met een beetje korting kopen of verder sparen totdat ik voldoende zegels voor gratis mokken had. Het werd sparen. In huis verknipte ik de theedoosjes voordat alle thee op was. Ik bedelde bij vrienden voor hun spaarpunten en ontdekte dat er in het Douwe Egberts boekje ook een bon van 100 spaarpunten staat.
De eerste mok was redelijk snel bij elkaar gespaard. De tweede volgde twee maanden later. Bij de derde mok werd het lastig om nog aan voldoende spaarpunten te komen, maar uiteindelijk bemachtigde ik de drie mokken waar ik mijn zinnen op gezet had.
In het begin vond ik de mokken zo schitterend dat ze voornamelijk als sierobject in mijn kast stonden. Af en toe werden ze wel gebruikt, maar ze waren vooral om naar te kijken. Ondanks dat de mokken weinig gebruikt werden sneuvelde er een. De overige twee mokken stonden nog een tijd samen op een plank, maar uiteindelijk belanden ze in het keukenkastje om daadwerkelijk te gebruiken.
Inmiddels heb ik de mokken een jaar of tien in mijn bezit. Eigenlijk moeten ze al een jaar weg. Ze zijn nog in goede staat maar het is mijn smaak niet meer. Ze drinken wel prettig maar blijven meestal in de kast staan totdat de andere mokken in de afwas zitten.
Deze mokken vallen in de categorie ‘spullen die ik eigenlijk weg zou moeten doen maar die toch blijven’.
Wat zorgt er voor dat ik deze mokken niet weg doe:
- Ze staan niet in de weg. Met dat argument kan ik mijn hele keuken vullen met spullen die niet bij me passen totdat er wel iets in de weg staat.
- Ze drinken fijn. En toch pak ik steeds andere, iets minder prettig drinkende mokken uit de kast.
- Andere mensen vinden ze mooi. Misschien kan ik mijn huis beter vullen met spullen waar ik zelf van geniet.
Het echte argument is natuurlijk dat het lastig is om iets los te laten waar je ooit veel moeite voor gedaan hebt. Het voelt alsof al die moeite voor niets geweest is. We houden er niet van om ergens tijd of energie in te stoppen zonder dat we er iets voor terug krijgen. In mijn geval voelt het alsof ik voor niets al die punten gespaard heb.
Maar eigenlijk klopt dit niet. Als je wat meer afstand neemt dan zie je dat je wel degelijk profijt hebt gehad van de tijd/energie die je geïnvesteerd hebt, maar dat die tijd nu achter je ligt. In mijn geval heb ik jaren genoten van deze koffiemokken.
De mokken staan inmiddels in de weggeefdoos te wachten op een nieuwe eigenaar die hopelijk net zo veel plezier van deze mokken gaat hebben.
Wat stop jij vandaag in de weggeefdoos?
